Verplicht ouderschapsplan levert alleen maar ruzie op!

Het aantal vechtscheidingen is alleen maar toegenomen, sinds het bij wet verplicht werd om een ouderschapsplan te maken.

Het ouderschapsplan zorgt voor meer ruzie rond de scheiding. Sinds de invoering, vijf jaar geleden, nam het aantal vechtscheidingen met zeker 15 procent toe. Het welbevinden van kinderen nam af en agressief gedrag en depressieve gevoelens stegen, de laatste met 20 procent.

Dat stellen scheidingsdeskundigen Ed Spruijt en Inge van der Valk van de Universiteit van Utrecht. Zij onderzochten voor het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) van het ministerie van veiligheid en justitie de effecten van het ouderschapsplan op kinderen.

Verplichte afspraken
Sinds 1 maart 2009 geldt de 'Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding'. Scheidende ouders, getrouwd of samenwonend, zijn sindsdien verplicht afspraken vast te leggen over zorg, omgang en opvoeding van hun kinderen en moeten dit voorleggen aan de rechter. In de wet is opgenomen dat elk kind recht heeft op 'gelijkwaardig ouderschap na scheiding'.

Juist dat punt zorgt voor problemen. Spruijt: "Mensen gaan op hun strepen staan en willen allebei de helft van de opvoeding op zich nemen, ook al deden ze dat voor de scheiding niet. Voor de kinderen maakt de verdeling niks uit, blijkt uit onderzoek. Wel geldt: hoe meer veranderingen hoe slechter. En vooral: hoe meer ruzie, hoe slechter."

Chronisch ouderlijk gekissebis leidt bij kinderen tot problemen op school en met het aangaan van relaties.

Geen van de doelstellingen van het ouderschapsplan wordt gehaald, zegt Spruijt. "Er zijn meer conflicten tussen de ouders, de band met de vader is na de scheiding slechter en de problemen bij de kinderen zijn groter dan voor 2009."

Ook uit de evaluatie van het WODC blijkt niet dat er 'aanwijzingen zijn dat het ouderschapsplan zijn doelstellingen haalt'. Marijke ter Voert (WODC) wil niet de conclusie trekken dat het ouderschapsplan niet deugt. "In 2009 sloeg de crisis toe en stortte de woningmarkt in. Dat kan ook effect hebben op de scheiding." Zij ziet ook een positieve ontwikkeling, namelijk dat het plan ouders stimuleert afspraken te maken en dat ze meer stilstaan bij de gevolgen van de scheiding.

Jaarlijks zien zo'n zestigduizend kinderen hun ouders scheiden. Voor ouders die er toch wel uit komen, is de wet niet nodig. Voor ouders die er niet uit komen, slaat de wet de plank mis, vindt Spruijt. "Het is vaak te hoog gegrepen om in zo'n moeilijke situatie goede afspraken met elkaar te maken. Dat leidt vaak tot extra ruzie. Je hebt nu eenmaal krengen van moeders en klootzakken van vaders."