Ouderschapsplan krijgt de schuld

Ouderschapsplan zorgt voor meer ruzie zo stelt de schrijver van het artikel "Verplicht ouderschapsplan levert alleen maar meer ruzie op" in Trouw. Het is hier en daar gesprek onder de mensen die zich met zaken rondom echtscheidingsproblematiek bezig houden. Verderop in het artikel wordt e.a. wat meer genuanceerd. Het zou ook mogelijk kunnen zijn dat de crisis aan basis ligt van het aantal toenemende gecompliceerde echtscheidingen,want de huizenmarkt is in 2009 ingestort. Deze is mij wat te lichtzinnig en kort door de bocht. Financiële druk zorgt voor meer stress ja dan kan en zet de situatie onder druk, maar het CBS meldt dat er eerder een terugloop te zien is van het aantal echtscheidingen door de crisis. Scheiden is duur.

De wet gelijkwaardig ouderschap ligt aan de basis van het verplichte ouderschapsplan en daar hoor je niet veel mensen iets over zeggen en wordt nauwelijks genoemd. Het ouderschapsplan in niet meer dan een middel en vervangt het  vroegere convenant. Ik vind de conclusies en de verbanden die worden gelegd echt oppervlakkig. Zou het dan zo zijn dat als ouders niet meer hoeven na te denken over wat goed is voorhun kinderen, dat ze minder ruzie zouden maken?? Ik persoonlijk denk dat het niet zozeer om het ouderschapsplan gaat maar om de wetswijziging gelijkwaardig ouderschap. Waarom wordt er zo gewichtig gedaan over de effecten van invoering van het ouderschapsplan? 

 Ouders laten nadenken over hoe ze zaken aangaande hun kinderen willen regelen is toch niet zo slecht. De doelstellingen van het ouderschapsplan zijn een mooi streven maar zijn niet gehaald!

1. is er meer contact tussen ouders en kinderen

2.minder conflicten tussen ouders

3.minder problemen bij kinderen

Ze kunnen ook niet gehaald worden omdat de wet die aan basis ligt buiten beschouwing wordt gelaten. Er wordt nergens een woord gerept over dat de aanpassing in de wet eigenlijk aan de basis ligt van meer ruzies tussen scheidende ouders. Het ouderschapsplan is niet meer als een middel dat zaken moet regelen, een document dat ter toetsing moet worden voorgelegd aan de rechter zodat de scheiding kan worden uitgesproken.

De wet gelijkwaardig ouderschap ligt aan de basis en is de oorzaak van meer ruziënde ouders. Sinds 2009 zegt de wet dat vaders en moeders een gelijkwaardige rol hebben bij de verzorging en opvoeding van hun kind. Gelijkwaardigheid kan op vele manieren geïnterpreteerd worden, maar in deze context wordt het door ouders die nog wat rekeningen hebben openstaan naar elkaar gezien als een verdeelsleutel, als onderdeel van de inboedel. We hebben allebei recht op de helft. Ouders willen ineens de helft van de opvoeding voor hun rekening nemen ook al deden ze dat toen ze nog getrouwd waren niet.

De tweede kamer heeft in 2009 een amendement aangenomen van de SP,Wet Bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding.

Een mooi streven en uitgangspunt in gang te zetten dat ouders zorgvuldig scheiden en hun ouderschap voort zetten na scheiding in belang van hun kinderen. Echter ergens is er een richtinggevend ideaal in het leven geroepen dat gelijkwaardig ouderschap ook zou betekenen dat de verzorgings- en opvoedingstijd in termen van 50/50 verdeling zien moesten worden.  

Het begin van het verhaal van een toename gecompliceerde echtscheidingen gaat verder terug. In 2006 is er een wetsvoorstel ingediend door Luchtenveld van de VVD destijds lid van de tweede kamer , waarbij men herziening van het echtscheidingsrecht voorstelde: de administratieve echtscheiding, mediation en voortgezet ouderschap. Doel van de wet was de macht van rechterlijke tussenkomst te doen afnemen en ouders te dwingen na te denken over de invulling van het ouderschap. Van Luchtenveld wilde aanvankelijk een gelijkwaardige 50% verdeling. Er werd aangenomen dat het wetsvoorstel van Luchtenveld geïnspireerd en beïnvloed was door de Verklaring van Langenac. De verklaring van Langeac is een internationale verklaring over de fundamenten en principes van gelijkwaardig ouderschap. Het wil een alternatief zijn voor de feitelijke en veronderstelde ongelijke behandeling van vaders en moeders en de chronische problemen in praktijk en theorie van het familierecht in de Westerse wereld.

Kritiek van de leden van de tweede kamer destijds was dat deze wetsvoorstellen conflictverhogend zouden werken en het belang van ouders dienden en geen recht deden aan de belangen van kinderen. Toen wisten ze het al

Het wetsvoorstel werd afgeschoten door de Eerste kamer. In 2009 zet Jan de Wit van de SP , lid van de Tweede kamer gelijkwaardig ouderschap in navolging van Luchtenveld wederom op de agenda, er wordt een wetsvoorstel gemaakt geïnspireerd op de gedachte dat gelijkwaardige ouders de opvoeding van hun kinderen delen. Gelijkheid en belangen behartigend t.a.v. de posities van vaders die zich benadeeld voelen door het rechtssysteem. Zou hij ook stil hebben gestaan bij het de vragen:-brengt dit minder problemen bij kinderen?-levert dit minder ruzie op tussen ouders?

Hier is de oorzaak geboren, want ook deze wetten dienen niet meer dan de belangen van ouders die zich tekort gedaan voelen door het rechtssysteem. Populaire standpunten over de hoofden van kwestbare kinderen.

Als deze wetten richtinggevend ideaal zijn moet je ook als overheid op verantwoorde wijze ondersteunende voorzieningen beschikbaar stellen dit te realiseren (gelijkwaardig ouderschap) en niet denken dat een ouderschapsplan een hele grondhouding kan regelen. Een ouderschapsplan kan de lading niet dekken van jarenlange gewoontes.............