Kind in de kindpositie

Kinderen kunnen ernstig beschadigd worden door een vechtscheiding of door een problematische scheiding. De meeste kinderen worden niet door vreemden getraumatiseerd maar door eigen bloedverwanten. Kinderen willen vaak in verregaande mate aan verwachtingen van ouders voldoen en houden vaak heel veel rekening met de belangen van ouders. Een kind dat voortdurend blootgesteld wordt aan strijdende ouders die elkaar afbreken zal vaak proberen het evenwicht te herstellen en zit midden in de strijd. Een kind is dan geneigd zich in verregaande mate op te offeren met ernstige gevolgen voor de eigen ontwikkeling. Het wordt voor een kind een moeilijke opgave wanneer ouders heel verschillende en tegenstrijdige belangen hebben. Als een kind niet openlijk loyaal kan zijn naar beide ouders of naar derden over de relatie met ouders spreken we van een loyaliteitsconflict. Loyaliteit is een dwingende plicht van trouw. Loyaliteitsconflicten zijn er in meer of mindere mate. Door loyaliteitsconflicten en het zich opofferen ontwikkelen kinderen vaak allerlei psychosomatische klachten en depressieve gevoelens Kinderen dragen dan een last met zich die onverenigbaar is voor zichzelf. Wanneer kinderen door ouders worden gedwongen partij te kiezen, zullen kinderen in eerste instantie de scheuring krampachtig proberen te dichten. Kinderen investeren. Wanneer een conflict voortduurt en voortduurt zal een kind vanuit een overlevingsreflex soms een ouder loslaten en partij kiezen. Wanneer een kind in een ernstig loyaliteits conflict raakt en uiteindelijk partij kiest spreken we van het ouderverstotingsyndroom.

Een ouder-kind relatie is een ongelijkwaardige relatie in beginsel, een kind is meer gerechtigd re ontvangen dan te geven. De ouder staat boven het kind en moet nadenken over wat het kind nodig heeft. Kinderen die meer geven dan ontvangen zijn geparentificeerd. En verkeren niet in de kindpositie. De Ouder verkeerd dan niet in de ouderpositie.

In een vechtscheiding of conflicterende scheiding is het belangrijk het kind aan te spreken en te benaderen als een volwaardige partij die invloed heeft op het proces van herstel. Het kind is de reden van het ouderschap dat moet blijven bestaan. Het is belangrijk en beschermend voor een kind het mee te laten denken en mee te laten praten. Het een stem te geven. Kinderen die bang zijn en niet praten verkeren niet in de kindpositie en zitten mee in de strijd. Een kind dat vervreemd raakt van zijn eigen gevoel zit gevangen in het strijdkader van zijn ouders. Alleen met ouders praten en niet met het kind kan loyaliteitsconflicten versterken. Zo beschermen we kinderen niet.

Vaak wordt in de hulpverlening gezegd, er moet eerst rust zijn in de thuissituatie en dan kunnen we pas met kinderen werken.

Het is belangrijk in hulpverleningsprocessen met kinderen te praten en met hen het verhaal, hun verhaal te onderzoeken. Als kind is het gezond in een reflectie positie gezet te worden en als het geholpen wordt met lastige gevoelens om te gaan, dit is gezondmakend.  Kinderen moeten leren daar gewoon over te praten, wat er gebeurd in een vechtscheiding. Wat gebeurd er allemaal om hun heen, wat is de reden daarvan, wat voor lasten draagt het kind ervan. Het kind in de observatie positie zetten maakt dat het kind verhaal onderscheidingen leert maken, waarna je met het kind kunt onderzoeken hoe het zichzelf kan opstellen, kindargumenten ontwikkelen. Als kind heb je invloed op je ouders en je leert het kind verbonden zijn met 2 ouders. Een kind dat leert spreken  mag zijn ouder aanspreken op zijn oudepositie.  Een kind  kan gerechtigd worden zijn ouder aan te spreken door op de verbinding met ouder-kind te werken"Pap, als ik er ben heb je meer aandacht voor je nieuwe partner dan voor mij, ik wil dan liever niet meer komen" Het kind dwingt daarmee de ouder rekening te houden met zijn gevoel en beleving. Deze verbinding kan versterkt worden en daarmee kan de intimiteit en verbondenheid groeien voor wat het is. Een kind dat niet gekend wordt na inzet uiteindelijk samen met hulp in zijn kindpositie door de ouder , zal  uiteindelijk minder loyaal worden maar is hier dan toe gerechtigd,. De schuldenlast ligt dan niet bij het kind maar het kind is dan verontschuldigd. De redenen liggen niet bij het kind maar bij onvermogen van een ouder om wat dan ook. Dit is dan misschien pijnlijk maar te dragen voor een kind.