Huwelijk loopt steeds vaker uit op vechtscheiding

Wanneer is er sprake van een vecht-scheiding? Als ouders niet in staat zijn de strijd die ze onderling voeren ondergeschikt te maken aan het belang van hun kinderen en kinderen onderdeel worden van die strijd. Jarenlang was de gedachte dat het aantal problematische scheidingen en de negatieve gevolgen voor kinderen zouden afnemen naarmate we vaker en meer zouden scheiden. Uit Europese en Amerikaanse studies blijkt nu, dat dit helemaal niet het geval is. Na bijna een halve eeuw scheiden zijn we er niet veel beter in geworden. Tegenwoordig woont eenderde van alle kinderen niet bij beide ouders in Nederland.

Vaak hebben ouders nog meer conflicten na de scheiding dan ervoor.

Soms moet een kind haast twee persoonlijkheden aannemen: bij de vader mee mopperen op de moeder en andersom. Kinderen kunnen er allerlei stoornissen aan overhouden: gedragsproblematieken zoals agressiviteit of een ernstige depressie. Als een kind niet van buitenaf wordt gesteund, is de kans op problemen groot. Bleef in het verleden het kind automatisch bij de moeder, tegenwoordig spelen steeds vaker beide ouders een rol in de verzorging en opvoeding. Co-ouderschap kan een groot goed zijn, maar het heeft als ernstig gevolg dat ouders vaak nog jaren kunnen doorgaan met het uitvechten van ruzies over de ruggen van hun kinderen: de zogeheten vecht-scheiding. Ook als ouders denken een redelijke omgang met hun ex-partner te hebben, ervaren de kinderen dat vaak heel anders. In de praktijk blijkt dat de conflicten na de scheiding nog groter zijn geworden dan ervoor.

Goed scheiden vanuit het oogpunt van een kind bestaat bijna niet.

De langdurige effecten van scheiden zijn divers, maar over de gehele linie negatief. Zo hebben kinderen van gescheiden ouders een grotere kans om later zelf te scheiden en zijn hun onderwijsprestaties lager en hebben ze minder vertrouwen in maatschappelijke instanties, vertonen ze vaker crimineel gedrag en kampen ze vaker met psychische problemen. Vaak is het beter om alleen in heftige gevallen te scheiden, zoalng de kinderen nog jong en dus afhankelijk zijn van beide ouders. Nu blijkt zelfs uit verschillende onderzoeken (hoogleraar Jaap Dronkers) dat de negatieve effecten voor kinderen van het bij elkaar blijven van ongelukkige ouders minder groot zijn dan van het uit elkaar gaan. Vooral omdat de conflicten nadien vaak alleen maar groter worden en de ouders hun gelijk alsnog willen krijgen over de ruggen van de kinderen. De hoogleraar Jaap Dronkers is daarom een pleitbezorger van langer proberen en minder snel banden te verbreken zolang er kinderen in het spel zijn.

Janne Marthies 2013